Title: Le caractère dramatique des épigrammes de la Croix et de la Crucifixion du Christ
Source document: Graeco-Latina Brunensia. 2019, vol. 24, iss. 2, pp. 79-95
Extent
79-95
-
ISSN1803-7402 (print)2336-4424 (online)
Persistent identifier (DOI): https://doi.org/10.5817/GLB2019-2-6
Stable URL (handle): https://hdl.handle.net/11222.digilib/141755
Type: Article
Language
License: CC BY-SA 4.0 International
Notice: These citations are automatically created and might not follow citation rules properly.
Abstract(s)
Scholar poetry and the case of the epigram in particular has been a literary expression means not only of ideas and life attitudes but also of religious sentiment and profound religious faith. Delving into the epigrams of the second category and in particular, the epigrams dealing with the Cross and the Crucifixion, our attention will be focused on the tropes employed in these epigrams. In short, we will examine those tropes used by byzantine epigram-writers – anonymous or not – through a range of epigrams such as direct and indirect questions, exclamations and rhetoric questions as well as the influencing factors, the aims and objectives and finally, whether the use of these tropes is successful or not.
References
[1] Balmelle, C., Chevalier, P., & Ripoll, G. (Eds.). (2005). Mélanges d'antiquité tardive. Studiola in honorem Noël Duval (Bibliothèque de l'antiquité tardive, 5). Turnhout: Brepols.
[2] Beckby, H. (1964). Anthologia Graeca: Griechisch-Deutsch (Vols. I–IV). München.
[3] Boissonade, J. Fr. (1829–1833=1962). Anecdota Graeca e codicibus regiis (Vols. I–V). Parisiis: Regium Typographeum (= Hildesheim: Olms).
[4] Brooks, S. (2006). Byzantium: Faith and Power (1261–1557). Perspectives on Late Byzantine Art and Culture (The Metropolitan Museum of Art Symposia). New Haven – London.
[5] Cougny, E. (1890). Epigrammatum Anthologia Palatina cum Planudeis et Appendice Nova. Paris: Firmin-Didot.
[6] Cramer, J. A. (1839=1964). Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecae regiae Parisiensis (Vols. I–ΙV). Oxonii: Typographeum Academicum (= Hildesheim: Olms).
[7] Drpić, I. (2016). Epigram, Art, And Devotion in Later Byzantium. Washington: University of Washington.
[8] Εφραίμ Ιερομονάχου (2006). Προτυπώσεις του Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη. Αθήνα: Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας.
[9] Frolow, A. (1941). Deux inscriptions sur des reliquaires byzantins. Revue archéologique 6e sér., 18, 233–242.
[10] Frolow, A. (1961). La relique de la vraie croix. Recherches sur le développement d'un culte (Archives de l'Orient chrétien, 7). Paris: Inst. français d'études byzantines.
[11] Γιανναράς, Χ. (2009). Τὸ αἴνιγμα τοῦ κακοῦ. Αθήνα: ἐκδ. Ἴκαρος.
[12] Hörandner, W. (1987). Customs and Beliefs as Reflected in Occasional Poetry. Some Considerations. Byzantinische Forschungen, 12, 235–247.
[13] Hörandner, W. (1989). Poetic Forms in the Tenth Century. In Α. Mαρκόπουλος (Επιμ.), Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος καὶ ἡ ἐποχή του. Β΄ Διεθνής Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 22–26 Ἰουλίου 1987 (pp. 135–153). Αθήνα: Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
[14] Hörandner, W. (1990). Visuelle Poesie in Byzanz. Versuch einer Bestandsaufnahme. Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik 40, 1–42.
[15] Hörandner, W. (2002). Lexikographische Ährenlese. In P. Schreiner, & O. Strakhov (Eds.), Χρυσαῖ Πύλαι. Essays presented to Ihor Ševčenko on his eightieth birthday by his colleagues and students (Paleoslavica, 10/1–2; Vol. I, pp. 157–158). Cambridge, Mass.
[16] Hörandner, W. (2007). Das byzantinische Epigramm und das heilige Kreuz: einige Beobachtungen zu Motiven und Typen. In B. Ulianich - U. Parente (Eds.), La Croce. Iconografia e interpretazione (secoli I – inizio XVI). Atti del convegno internazionale di studi. (Napoli, 6–11 dicembre 1999). (Vol. III, pp. 107–125). Naples – Rome.
[17] Hörandner, W., & M. Grünbart (Eds.). (2003). L'épistolographie et la poésie épigrammatique: projets actuels et questions de méthodologie. Actes de la 16e Table ronde organisée par W. Hörandner et M. Grünbart dans le cadre du XXe Congrès international des Études byzantines, Collège de France – Sorbonne, Paris, 19–25 Août 2001. Paris: Dossiers byzantins 3.
[18] Hörandner, W., & Rhoby, A. (Eds.). (2008). Die kulturhistorische Bedeutung byzantinischer Epigramme. Akten des internationalen Workshops (Wien, 1.–2. Dezember 2006) (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XIV). Wien: Verlag der Akademie der Wissenschaften.
[19] Hunger, H. (1978). Die hochsprachliche profane Literatur der Byzantiner (Vols. I–II; Handbuch der Altertumswissenschaft, XII.5.1–2). München: Beck [Η Βυζαντινή Λογοτεχνία. Η λόγια κοσμική γραμματεία των Βυζαντινών. Μπενάκης, Λ. Γ., Αναστασίου, Ι. Β., Κόλλιας, Τ., Βάσσης, Ι. κ.ά., I–III (2008). Αθήνα: ΜΙΕΤ].
[20] Hunger, H. (1982). Gregorios von Korinth. Epigramme auf die Feste des Dodekaorton. Analecta Bollandiana, 100, 637–651. | DOI 10.1484/J.ABOL.4.02023
[21] Iorga, A. (2017). Η πορεία προς την σωτηρία. Τα ανθρωπολογικά στοιχεία των κοντακίων του Ρωμανού του Μελωδού. Θεσσαλονίκη: εκδόσεις Μπαρμπουνάκη.
[22] Κατσαρός, Β. (2002). Η ρητορική ως 'θεωρία της λογοτεχνίας' των Βυζαντινών. In P. Odorico, & P. A. Agapitos (Eds.), Pour une "nouvelle" histoire de la littérature byzantine. Problèmes, méthodes, approches, propositions. Actes du colloque international philologique Nicosie, 25–28 mai 2000 (pp. 95–106). Paris: Centre d'Études Byzantines, Néo-Helléniques et Sud-Est Européennes.
[23] Kazhdan, P. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (Vols. I–III). New York – Oxford: Oxford University Press.
[24] Kiourtzian, G. (2005). Un nouveau diptyque en ivoire de style byzantin. In C. Balmelle, P. Chevalier, & G. Ripoll (Eds.), Mélanges d'antiquité tardive. Studiola in honorem Noël Duval (Bibliothèque de l'antiquité tardive, 5 ; pp. 233–244). Turnhout: Brepols.
[25] Klein, H. A. (2004). Byzanz, der Westen und das "wahre" Kreuz. Die Geschichte einer Reliquie und ihrer künstlerischen Fassung in Byzanz und im Abendland (Spätantike – Frühes Christentum – Byzanz. Kunst im ersten Jahrtausend. Wiesbaden: Reihe B: Studien und Perspektiven 17.
[26] Koder, J. (1989). Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος καὶ ἡ σταυροθήκη τοῦ Λίμπουργκ". In Α. Mαρκόπουλος (Επιμ.), Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος καὶ ἡ ἐποχή του. Β΄ Διεθνής Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 22–26 Ἰουλίου 1987 (pp. 165–184). Αθήνα: Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
[27] Κομίνης, Α. Δ. (1966). Τὸ βυζαντινὸν ἱερὸν ἐπίγραμμα καὶ οἱ ἐπιγραμματοποιοί. Αθήνα: Τυπογραφείον Ἀδελφῶν Μυρτίδη.
[28] Κούκουρα, Δ. Α. (2011). Η Ρητορική και η Εκκλησιαστική Ρητορική. Διαχρονική Μελέτη. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Π. Πουρναράς.
[29] Lagarde, P., & Bollig, J. (1882=1979). Iohannis Euchaitorum metropolitae quae in Codice Vaticano Graeco 676 supersunt (Abhandlungen der historisch-philologischen Classe der königlichen Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen, 28). Gottingae: Dietrich (= Amsterdam: Hakkert).
[30] Lauxtermann, M. D. (1994). The Byzantine Epigram in the Ninth and Tenth Centuries. A Generic Study of Epigrams and some other Forms of Poetry. Diss. Amsterdam.
[31] Lauxtermann, M. D. (1998). The velocity of pure iambs. Byzantine observations on the metre and rhythm of the dodecasyllable. Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik 48, 9–33.
[32] Lauxtermann, M. D. (1999). The spring of Rhythm. An Essay on the Political Vers and Other Byzantine Metres. Wien: BV XXII.
[33] Lauxtermann, M. D. (2003a). Byzantine Poetry from Pisides to Geometres. Texts and Contexts. Vol. I. Wien: WBS XXIV/1.
[34] Lauxtermann, M. D. (2003b). Some remarks on Pisides' epigrams and shorter poems. In Hörandner, W., & M. Grünbart (Eds.). (2003). L'épistolographie et la poésie épigrammatique: projets actuels et questions de méthodologie. Actes de la 16e Table ronde organisée par W. Hörandner et M. Grünbart dans le cadre du XXe Congrès international des Études byzantines, Collège de France – Sorbonne, Paris, 19–25 Août 2001 (pp. 177–189). Paris: Dossiers byzantins 3.
[35] Longo, A. A., & Jacob, A. (1980–1982). Une anthologie salentine du XIVe siècle: le Vaticanus gr. 1276. Rivista di Studi Bizantini e Neoellenici, 17–19, 149–228.
[36] Maas, P. (1903). Der byzantinische Zwölfsilber. Byzantinische Zeitschrift, 12, 278–323. | DOI 10.1515/byzs.1903.12.1.278
[37] Μαρτίνος, Α. (1962–1968). Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία (Τόμ. 1–12). Αθήνα: Ἀθ. Μαρτῖνος.
[38] Migne, J.-P. (Ed.). (1857–1866). Patrologiae cursus completus. Series Graeca (Vols. 1–161). Paris: Migne.
[39] Miller, M. (1855–1857=1967). Manuelis Philae Carmina (Vol. I/II). Paris: Typograph. Imperiali (=Amsterdam : Hakkert).
[40] Miller, M. (1883). Poésies inédites de Théodore Prodrome. Annuaire de l'Association pour l'encouragement des études grecques en France, 17, 18–64.
[41] Odorico, P., & Agapitos, A. (Eds.). (2002). Pour une "nouvelle" histoire de la littérature byzantine. Problèmes, méthodes, approches, propositions. Actes du colloque international philologique Nicosie, 25–28 mai 2000. Paris: Centre d'Études Byzantines, Néo-Helléniques et Sud-Est Européennes.
[42] Opstall, E. (2008). Jean Géomètre. Poèmes en hexamètres et en distiques élégiaques. Edition, traduction, commentaire (The Medieval Mediterranean, Peoples, Economies and Cultures, 400–1500, 75). Leiden – Boston: Brill.
[43] Παγωνάρη-Αντωνίου, Φ. (1991–1992). Τα βυζαντινά επιγράμματα των κωδίκων Βατοπεδίου 36, Marc. Gr. 507 και Ζαγοράς 115. Δίπτυχα Ἑταιρείας Βυζαντινῶν καὶ Μεταβυζαντινῶν Μελετῶν, 5, 43–51.
[44] Παΐδας, Κ. Δ. Σ. (2011). Εισαγωγή στη Βυζαντινή Ποίηση. Λόγια κοσμική ποίηση, θρησκευτική ποίηση και υμνογραφία. Αθήνα: Εκδοσεισ Γρηγορη.
[45] Papagiannis, G. (1997). Theodoros Prodromos. Jambische und hexametrische Tetrasticha auf die Haupterzählungen des Alten und des Neuen Testaments. Einleitung, kritischer Text, Indices (Meletemata, 7; Vol. I/II). Wiesbaden: Beerenverlag.
[46] Paul, A. (2008). Beobachtungen zu Ἐκφράσεις in Epigrammen auf Objekten. Lassen wir Epigramme sprechen! In W. Hörandner, & A. Rhoby (Eds.), Die kulturhistorische Bedeutung byzantinischer Epigramme. Akten des internationalen Workshops (Wien, 1.–2. Dezember 2006) (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XIV; pp. 61–73). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[47] Πιτσινέλης, Γ. Μ. (1999–2000). Προτεινόμεναι διορθώσεις εἰς ἐπιγράμματα Ιωάννου τοῦ Μαυρόποδος. Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν, 50, 270.
[48] Rhoby, A. (2009). Byzantinische Epigramme auf Fresken und Mosaiken (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XV; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 1). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[49] Rhoby, A. (2010). Byzantinische Epigramme auf Ikonen und Objekten der Kleinkunst (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XXIII; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 2). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[50] Rhoby, A. (2011). Inscriptional Poetry - Ekphrasis in Byzantine Tomb Epigrams. Byzantinoslavica 69/3 supplementum, 193–204.
[51] Rhoby, A. (2014). Byzantinische Epigramme auf Stein nebst Addenda zu den Bänden 1 und 2. (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, 35; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, eds. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 3). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[52] Rhoby, A. (2018). Byzantinische Epigramme in illuminierten Handschriften (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XLII; Byzantinische Epigramme in inschrifticher Überlielieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 4). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[53] Romano, R. (Ed.). (1980). Nicola Callicle, Carmi. Testo critico, introduzione, traduzione, commentario e lessico (Byzantina et Neo-Hellenica Neapolitana, VIII). Neapel: Bibliopolis.
[54] Rott, H. (1908). Kleinasiatische Denkmäler aus Pisidien, Pamphylien, Kappadokien und Lydien. Leipzig: Dieterich.
[55] Σάκκου, Σ. Ν. (2005). Ο Σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Χριστιανικής Ελπίς.
[56] Schiemenz, G. P. (1987–1989). Ein Neufund kappadokischer Kirchenmalerei in Göreme. Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν, 47, 43–86.
[57] Schreiner, P., & Strakhov, O. (2002). Χρυσαῖ Πύλαι. Essays presented to Ihor Ševčenko on his eightieth birthday by his colleagues and students (Vols. I–II; Paleoslavica, 10/1–2, 2002). Cambridge, Mass.
[58] Sternbach, I. (1904). Nicolai Calliclis carmina. Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział filologiczny, ser. II, 21, 315–392.
[59] Sola, J. N. (1911). De Codice Laurentiano X plutei V. Byzantinische Zeitschrift, 20, 373–383.
[60] Thierry, N. (2002). La Cappadoce de l'antiquité au moyen âge (Bibliothèque de l'antiquité tardive, 4). Turnhout: Brepols.
[61] Thierry, N., & Thierry, M. (1963). Nouvelles églises rupestres de Cappadoce. Région du Hasan Dağı. Nez rock-cut churches of Cappadocia. Avant-propos par André Grabar. Paris: Klincksieck.
[62] Τρεμπελάς, Π. Ν. (1951). Υπόμνημα εἰς τὸ Κατὰ Ματθαίον Ευαγγέλιον. Αθήνα: εκδόσεις Αδελφότητος Θεολόγων η "Ζωή".
[63] Τωμαδάκη, Μ. (2014). Ιωάννης Γεωμέτρης Ιαμβικά Ποιήματα. Κριτική Έκδοση, Μετάφραση και Σχόλια (Διδ. Διατρ.). Θεσσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
[64] Τωμαδάκης, Ν. Β. (1971). Ο τραγικός Ρωμανός. Επιστ. Επετ. Φιλοσ. Σχολης Παν. Αθηνών, 22, 19–28.
[65] Τωμαδάκης, Ν. Β. (1993). Ἡ βυζαντινὴ ὑμνογραφία καὶ ποίησις ἢτοι Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν βυζαντινὴν φιλολογίαν (Τομ. 2). Θεσσαλονίκη: εκδ. Πουρνάρα.
[2] Beckby, H. (1964). Anthologia Graeca: Griechisch-Deutsch (Vols. I–IV). München.
[3] Boissonade, J. Fr. (1829–1833=1962). Anecdota Graeca e codicibus regiis (Vols. I–V). Parisiis: Regium Typographeum (= Hildesheim: Olms).
[4] Brooks, S. (2006). Byzantium: Faith and Power (1261–1557). Perspectives on Late Byzantine Art and Culture (The Metropolitan Museum of Art Symposia). New Haven – London.
[5] Cougny, E. (1890). Epigrammatum Anthologia Palatina cum Planudeis et Appendice Nova. Paris: Firmin-Didot.
[6] Cramer, J. A. (1839=1964). Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecae regiae Parisiensis (Vols. I–ΙV). Oxonii: Typographeum Academicum (= Hildesheim: Olms).
[7] Drpić, I. (2016). Epigram, Art, And Devotion in Later Byzantium. Washington: University of Washington.
[8] Εφραίμ Ιερομονάχου (2006). Προτυπώσεις του Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη. Αθήνα: Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας.
[9] Frolow, A. (1941). Deux inscriptions sur des reliquaires byzantins. Revue archéologique 6e sér., 18, 233–242.
[10] Frolow, A. (1961). La relique de la vraie croix. Recherches sur le développement d'un culte (Archives de l'Orient chrétien, 7). Paris: Inst. français d'études byzantines.
[11] Γιανναράς, Χ. (2009). Τὸ αἴνιγμα τοῦ κακοῦ. Αθήνα: ἐκδ. Ἴκαρος.
[12] Hörandner, W. (1987). Customs and Beliefs as Reflected in Occasional Poetry. Some Considerations. Byzantinische Forschungen, 12, 235–247.
[13] Hörandner, W. (1989). Poetic Forms in the Tenth Century. In Α. Mαρκόπουλος (Επιμ.), Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος καὶ ἡ ἐποχή του. Β΄ Διεθνής Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 22–26 Ἰουλίου 1987 (pp. 135–153). Αθήνα: Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
[14] Hörandner, W. (1990). Visuelle Poesie in Byzanz. Versuch einer Bestandsaufnahme. Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik 40, 1–42.
[15] Hörandner, W. (2002). Lexikographische Ährenlese. In P. Schreiner, & O. Strakhov (Eds.), Χρυσαῖ Πύλαι. Essays presented to Ihor Ševčenko on his eightieth birthday by his colleagues and students (Paleoslavica, 10/1–2; Vol. I, pp. 157–158). Cambridge, Mass.
[16] Hörandner, W. (2007). Das byzantinische Epigramm und das heilige Kreuz: einige Beobachtungen zu Motiven und Typen. In B. Ulianich - U. Parente (Eds.), La Croce. Iconografia e interpretazione (secoli I – inizio XVI). Atti del convegno internazionale di studi. (Napoli, 6–11 dicembre 1999). (Vol. III, pp. 107–125). Naples – Rome.
[17] Hörandner, W., & M. Grünbart (Eds.). (2003). L'épistolographie et la poésie épigrammatique: projets actuels et questions de méthodologie. Actes de la 16e Table ronde organisée par W. Hörandner et M. Grünbart dans le cadre du XXe Congrès international des Études byzantines, Collège de France – Sorbonne, Paris, 19–25 Août 2001. Paris: Dossiers byzantins 3.
[18] Hörandner, W., & Rhoby, A. (Eds.). (2008). Die kulturhistorische Bedeutung byzantinischer Epigramme. Akten des internationalen Workshops (Wien, 1.–2. Dezember 2006) (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XIV). Wien: Verlag der Akademie der Wissenschaften.
[19] Hunger, H. (1978). Die hochsprachliche profane Literatur der Byzantiner (Vols. I–II; Handbuch der Altertumswissenschaft, XII.5.1–2). München: Beck [Η Βυζαντινή Λογοτεχνία. Η λόγια κοσμική γραμματεία των Βυζαντινών. Μπενάκης, Λ. Γ., Αναστασίου, Ι. Β., Κόλλιας, Τ., Βάσσης, Ι. κ.ά., I–III (2008). Αθήνα: ΜΙΕΤ].
[20] Hunger, H. (1982). Gregorios von Korinth. Epigramme auf die Feste des Dodekaorton. Analecta Bollandiana, 100, 637–651. | DOI 10.1484/J.ABOL.4.02023
[21] Iorga, A. (2017). Η πορεία προς την σωτηρία. Τα ανθρωπολογικά στοιχεία των κοντακίων του Ρωμανού του Μελωδού. Θεσσαλονίκη: εκδόσεις Μπαρμπουνάκη.
[22] Κατσαρός, Β. (2002). Η ρητορική ως 'θεωρία της λογοτεχνίας' των Βυζαντινών. In P. Odorico, & P. A. Agapitos (Eds.), Pour une "nouvelle" histoire de la littérature byzantine. Problèmes, méthodes, approches, propositions. Actes du colloque international philologique Nicosie, 25–28 mai 2000 (pp. 95–106). Paris: Centre d'Études Byzantines, Néo-Helléniques et Sud-Est Européennes.
[23] Kazhdan, P. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (Vols. I–III). New York – Oxford: Oxford University Press.
[24] Kiourtzian, G. (2005). Un nouveau diptyque en ivoire de style byzantin. In C. Balmelle, P. Chevalier, & G. Ripoll (Eds.), Mélanges d'antiquité tardive. Studiola in honorem Noël Duval (Bibliothèque de l'antiquité tardive, 5 ; pp. 233–244). Turnhout: Brepols.
[25] Klein, H. A. (2004). Byzanz, der Westen und das "wahre" Kreuz. Die Geschichte einer Reliquie und ihrer künstlerischen Fassung in Byzanz und im Abendland (Spätantike – Frühes Christentum – Byzanz. Kunst im ersten Jahrtausend. Wiesbaden: Reihe B: Studien und Perspektiven 17.
[26] Koder, J. (1989). Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος καὶ ἡ σταυροθήκη τοῦ Λίμπουργκ". In Α. Mαρκόπουλος (Επιμ.), Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος καὶ ἡ ἐποχή του. Β΄ Διεθνής Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 22–26 Ἰουλίου 1987 (pp. 165–184). Αθήνα: Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
[27] Κομίνης, Α. Δ. (1966). Τὸ βυζαντινὸν ἱερὸν ἐπίγραμμα καὶ οἱ ἐπιγραμματοποιοί. Αθήνα: Τυπογραφείον Ἀδελφῶν Μυρτίδη.
[28] Κούκουρα, Δ. Α. (2011). Η Ρητορική και η Εκκλησιαστική Ρητορική. Διαχρονική Μελέτη. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Π. Πουρναράς.
[29] Lagarde, P., & Bollig, J. (1882=1979). Iohannis Euchaitorum metropolitae quae in Codice Vaticano Graeco 676 supersunt (Abhandlungen der historisch-philologischen Classe der königlichen Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen, 28). Gottingae: Dietrich (= Amsterdam: Hakkert).
[30] Lauxtermann, M. D. (1994). The Byzantine Epigram in the Ninth and Tenth Centuries. A Generic Study of Epigrams and some other Forms of Poetry. Diss. Amsterdam.
[31] Lauxtermann, M. D. (1998). The velocity of pure iambs. Byzantine observations on the metre and rhythm of the dodecasyllable. Jahrbuch der Österreichischen Byzantinistik 48, 9–33.
[32] Lauxtermann, M. D. (1999). The spring of Rhythm. An Essay on the Political Vers and Other Byzantine Metres. Wien: BV XXII.
[33] Lauxtermann, M. D. (2003a). Byzantine Poetry from Pisides to Geometres. Texts and Contexts. Vol. I. Wien: WBS XXIV/1.
[34] Lauxtermann, M. D. (2003b). Some remarks on Pisides' epigrams and shorter poems. In Hörandner, W., & M. Grünbart (Eds.). (2003). L'épistolographie et la poésie épigrammatique: projets actuels et questions de méthodologie. Actes de la 16e Table ronde organisée par W. Hörandner et M. Grünbart dans le cadre du XXe Congrès international des Études byzantines, Collège de France – Sorbonne, Paris, 19–25 Août 2001 (pp. 177–189). Paris: Dossiers byzantins 3.
[35] Longo, A. A., & Jacob, A. (1980–1982). Une anthologie salentine du XIVe siècle: le Vaticanus gr. 1276. Rivista di Studi Bizantini e Neoellenici, 17–19, 149–228.
[36] Maas, P. (1903). Der byzantinische Zwölfsilber. Byzantinische Zeitschrift, 12, 278–323. | DOI 10.1515/byzs.1903.12.1.278
[37] Μαρτίνος, Α. (1962–1968). Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία (Τόμ. 1–12). Αθήνα: Ἀθ. Μαρτῖνος.
[38] Migne, J.-P. (Ed.). (1857–1866). Patrologiae cursus completus. Series Graeca (Vols. 1–161). Paris: Migne.
[39] Miller, M. (1855–1857=1967). Manuelis Philae Carmina (Vol. I/II). Paris: Typograph. Imperiali (=Amsterdam : Hakkert).
[40] Miller, M. (1883). Poésies inédites de Théodore Prodrome. Annuaire de l'Association pour l'encouragement des études grecques en France, 17, 18–64.
[41] Odorico, P., & Agapitos, A. (Eds.). (2002). Pour une "nouvelle" histoire de la littérature byzantine. Problèmes, méthodes, approches, propositions. Actes du colloque international philologique Nicosie, 25–28 mai 2000. Paris: Centre d'Études Byzantines, Néo-Helléniques et Sud-Est Européennes.
[42] Opstall, E. (2008). Jean Géomètre. Poèmes en hexamètres et en distiques élégiaques. Edition, traduction, commentaire (The Medieval Mediterranean, Peoples, Economies and Cultures, 400–1500, 75). Leiden – Boston: Brill.
[43] Παγωνάρη-Αντωνίου, Φ. (1991–1992). Τα βυζαντινά επιγράμματα των κωδίκων Βατοπεδίου 36, Marc. Gr. 507 και Ζαγοράς 115. Δίπτυχα Ἑταιρείας Βυζαντινῶν καὶ Μεταβυζαντινῶν Μελετῶν, 5, 43–51.
[44] Παΐδας, Κ. Δ. Σ. (2011). Εισαγωγή στη Βυζαντινή Ποίηση. Λόγια κοσμική ποίηση, θρησκευτική ποίηση και υμνογραφία. Αθήνα: Εκδοσεισ Γρηγορη.
[45] Papagiannis, G. (1997). Theodoros Prodromos. Jambische und hexametrische Tetrasticha auf die Haupterzählungen des Alten und des Neuen Testaments. Einleitung, kritischer Text, Indices (Meletemata, 7; Vol. I/II). Wiesbaden: Beerenverlag.
[46] Paul, A. (2008). Beobachtungen zu Ἐκφράσεις in Epigrammen auf Objekten. Lassen wir Epigramme sprechen! In W. Hörandner, & A. Rhoby (Eds.), Die kulturhistorische Bedeutung byzantinischer Epigramme. Akten des internationalen Workshops (Wien, 1.–2. Dezember 2006) (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XIV; pp. 61–73). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[47] Πιτσινέλης, Γ. Μ. (1999–2000). Προτεινόμεναι διορθώσεις εἰς ἐπιγράμματα Ιωάννου τοῦ Μαυρόποδος. Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν, 50, 270.
[48] Rhoby, A. (2009). Byzantinische Epigramme auf Fresken und Mosaiken (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XV; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 1). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[49] Rhoby, A. (2010). Byzantinische Epigramme auf Ikonen und Objekten der Kleinkunst (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XXIII; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 2). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[50] Rhoby, A. (2011). Inscriptional Poetry - Ekphrasis in Byzantine Tomb Epigrams. Byzantinoslavica 69/3 supplementum, 193–204.
[51] Rhoby, A. (2014). Byzantinische Epigramme auf Stein nebst Addenda zu den Bänden 1 und 2. (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, 35; Byzantinische Epigramme in inschriftlicher Überlieferung, eds. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 3). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[52] Rhoby, A. (2018). Byzantinische Epigramme in illuminierten Handschriften (Veröffentlichungen zur Byzanzforschung, XLII; Byzantinische Epigramme in inschrifticher Überlielieferung, ed. W. Hörandner, A. Rhoby, & A. Paul, Bd. 4). Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften.
[53] Romano, R. (Ed.). (1980). Nicola Callicle, Carmi. Testo critico, introduzione, traduzione, commentario e lessico (Byzantina et Neo-Hellenica Neapolitana, VIII). Neapel: Bibliopolis.
[54] Rott, H. (1908). Kleinasiatische Denkmäler aus Pisidien, Pamphylien, Kappadokien und Lydien. Leipzig: Dieterich.
[55] Σάκκου, Σ. Ν. (2005). Ο Σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Χριστιανικής Ελπίς.
[56] Schiemenz, G. P. (1987–1989). Ein Neufund kappadokischer Kirchenmalerei in Göreme. Ἐπετηρὶς Ἑταιρείας Βυζαντινῶν Σπουδῶν, 47, 43–86.
[57] Schreiner, P., & Strakhov, O. (2002). Χρυσαῖ Πύλαι. Essays presented to Ihor Ševčenko on his eightieth birthday by his colleagues and students (Vols. I–II; Paleoslavica, 10/1–2, 2002). Cambridge, Mass.
[58] Sternbach, I. (1904). Nicolai Calliclis carmina. Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział filologiczny, ser. II, 21, 315–392.
[59] Sola, J. N. (1911). De Codice Laurentiano X plutei V. Byzantinische Zeitschrift, 20, 373–383.
[60] Thierry, N. (2002). La Cappadoce de l'antiquité au moyen âge (Bibliothèque de l'antiquité tardive, 4). Turnhout: Brepols.
[61] Thierry, N., & Thierry, M. (1963). Nouvelles églises rupestres de Cappadoce. Région du Hasan Dağı. Nez rock-cut churches of Cappadocia. Avant-propos par André Grabar. Paris: Klincksieck.
[62] Τρεμπελάς, Π. Ν. (1951). Υπόμνημα εἰς τὸ Κατὰ Ματθαίον Ευαγγέλιον. Αθήνα: εκδόσεις Αδελφότητος Θεολόγων η "Ζωή".
[63] Τωμαδάκη, Μ. (2014). Ιωάννης Γεωμέτρης Ιαμβικά Ποιήματα. Κριτική Έκδοση, Μετάφραση και Σχόλια (Διδ. Διατρ.). Θεσσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
[64] Τωμαδάκης, Ν. Β. (1971). Ο τραγικός Ρωμανός. Επιστ. Επετ. Φιλοσ. Σχολης Παν. Αθηνών, 22, 19–28.
[65] Τωμαδάκης, Ν. Β. (1993). Ἡ βυζαντινὴ ὑμνογραφία καὶ ποίησις ἢτοι Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν βυζαντινὴν φιλολογίαν (Τομ. 2). Θεσσαλονίκη: εκδ. Πουρνάρα.